Hoe een gebeurtenis je leven kan veranderen
Door de opgedane ervaringen van de afgelopen jaren werk ik in de behandelingen met bovenstaande curve. Deze curve geeft aan wat ons zenuwstelsel automatisch doet als we gevaar ervaren. Gevaar is een breed begrip. Voor de een is dat een hard geluid, voor de ander een lichtflits of een bepaalde kleur. Dat hangt af van wat we hebben meegemaakt. Als je je veilig voelt, zul je minder snel gevaar ervaren, dan wanneer je zenuwachtig bent of gevaar verwacht. Het maakt niet uit of je een klein voorval of een ernstig emotioneel of fysiek trauma doormaakt. Je zult altijd deze curve doorlopen. Bij een ernstig voorval zal de hoogte van de curve groter zijn en daarmee meer impact hebben.
Als je niet de tijd krijgt om de hele curve af te maken zal er een ‘restspanning’ in je lijf achter blijven. Veel mensen die iets ernstigs hebben meegemaakt ervaren een staat van blijvende alertheid. De officiële naam is post traumatische stress. Feitelijk betekent het dat je nog in je vecht/vlucht-systeem staat en nog niet terug ben naar normaal. Anderen blijven moeite houden om in actie te komen en houden zich stil. In beide gevallen is de angst nog in ons zenuwstelsel aanwezig.
In de illustratie staan deze systemen afgebeeld en welke lichaamsfuncties zij activeren. Het vecht/vlucht-systeem zet bijvoorbeeld de afweer op een laag pitje.
Dit verklaart dat mensen soms de gewoonte hebben om ziek te worden tijdens een vakantie. Het lichaam ontspant, de afweer kan weer aan en je wordt ziek.
Stappenplan behandeling
In de behandeling van trauma volg ik een stappenplan.
De eerste stap om de curve af te kunnen maken is leren loslaten en vrij maken van weefsels. Door een emotionele of fysieke gebeurtenis kan het weefsel ‘vast’ komen te zitten. Bij het loslaten kunnen de herinneringen vrijkomen die voor de blokkade hebben gezorgd.
Dit verschijnsel noemen we het loskomen van de celherinnering.
De tweede stap is het lichaam weer terug naar zijn ‘normaal’-stand te brengen.
Bij een emotionele gebeurtenis kan er spanning in het lichaam zijn gebleven. Denk aan opgetrokken schouders of een gebogen houding. Bij een fysieke gebeurtenis kan het zijn dat weefsel zich heeft ‘verhard’, bijvoorbeeld littekenweefsel. Het kan ook zijn dat de schedelbotten of bekkenbotten niet meer goed staan.
Iedereen die zijn fiets heeft laten vallen en ziet dat zijn stuur scheef staat zal voordat hij weer opstapt zijn stuur weer recht zetten. Bijzonder genoeg staat niemand er bij stil dat bij het stoten van een hoofd er botjes scheef kunnen komen te staan en zo onze hersenen kunnen beïnvloeden. Een bevalling kan de spanning in het bekken blijvend veranderen. Scheefstand van het bekken kan de wervelkolom instabiel maken. Terug naar de normaal-stand betekent voor het lichaam dat er weer ‘rust’ komt.
Het lichaam kan weer functioneren zoals het oorspronkelijk bedoeld is.
De derde stap is het steviger maken van de ‘normale’-stand van het lichaam.
Door middel van oefeningen kan het lichaam leren de hernieuwde goede stand van het lichaam weer als uitgangspunt te nemen. Door de hersenen te trainen maakt het zich deze nieuwe ‘houding’ meer eigen en zal makkelijker terugkeren naar de ‘normaal’-stand als er in de toekomst weer iets gebeurt.
Het stappenplan is een traject en als oude gewoontes moeten veranderen kost dat moeite. Ik vergelijk het met een berg beklimmen. Af en toe denk je: “Waar ben ik aan begonnen?” Maar met het juiste doorzettingsvermogen kun je uiteindelijk genieten van een wonderbaarlijk uitzicht.